Wyspa w Azji Południowo-Wschodniej, jedna z Wielkich Wysp Sundajskich.
Największa wyspa Archipelagu Malajskiego i Azji, trzecia pod względem wielkości na świecie po Grenlandii i Nowej Gwinei.
Od I wieku n.e. istniało tu państwo Indusów. W XIII wieku teren wyspy zajmowały liczne małe państwa muzułmańskie.
W 1521 roku na Borneo osiedlili się Portugalczycy, wyparci następnie przez Holendrów. W 1847 roku wyspę częściowo zajęli Brytyjczycy,
tworząc na pobliskiej wysepce Labuan swoją bazę. W czasie II wojny światowej, w marcu 1942 roku, wyspa została zajęta przez Japończyków.
Obecnie była holenderska część wyspy to tereny indonezyjskie, a była brytyjska – malezyjskie.
W grudniu 1962 roku powstała Narodowa Armia Północnego Borneo (która miała prawdopodobnie wsparcie materialne Indonezji)
i przeprowadził pucz w celu obalenia sułtana – zwolennika przystąpienia do Federacji Malezyjskiej.
Sułtan wezwał na pomoc Brytyjczyków stacjonujących w Singapurze i powstanie zostało szybko stłumione,
a lewicowa Partia Ludowa powiązana z rebeliantami rozwiązana[3]. Mimo likwidacji Narodowej Armii Północnego Borneo,
w latach 60. na wyspie działała lewicowa partyzantka walcząca z siłami malezyjskimi i promalezyjskimi.
Partyzantka wspierana była przez rząd Indonezji[4]. W latach 1963–1966 na wyspie toczyły się działania zbrojne spowodowane konfrontacją indonezyjsko-malezyjską.
Powierzchnia 743 330 km² (dla porównania powierzchnia Polski to 312 685 km²).
Wyspę porastają lasy równikowe, zamieszkane przez wiele różnych gatunków zwierząt.
Słynnym przedstawicielem świata zwierząt na wyspie jest orangutan czy słoń karłowaty, podgatunek słonia indyjskiego, oba zagrożone wyginięciem.
